Iedere fase wordt afgesloten met een fasewerkstuk. Deze fasewerkstukken zijn adviesrapporten en worden geschreven bij en voor een (stage)bedrijf. Het doel is waardecreatie (toegevoegde waarde) door een ambitie vorm te geven of een probleem op te lossen. Het verbeteren van de huidige praktijk vergt kritisch vermogen, het vermogen tot observeren en bevragen, methodisch en analytisch inzicht, kennis van statistiek en de schrijfvaardigheid om een onderzoeksverslag en de daarop gebaseerde adviezen en aanbevelingen helder te verwoorden. Deze elementen komen allemaal aan bod in de fasewerkstukken.

In de visie van IBHS en SDO Hogeschool levert onderzoek informatie op. Deze informatie kan worden ingepast in oplossingsstrategieën van problemen en (mede) vormgeven aan acties. In dit licht zijn conclusies die aan onderzoek worden verbonden niets anders dan informatie. Die informatie moet inpasbaar zijn in adviezen omtrent te nemen acties die nodig zijn om een probleem/ uitdaging/ kans op te lossen. Onderzoek leidt tot informatie, advies leidt tot actie.
Het fasewerkstuk bestaat uit het oplossen van een bedrijfskundig probleem/ uitdaging/ kans, waarvoor één of meer beroepsproducten nodig zijn. Het startpunt van de fasewerkstukken zijn over het algemeen bedrijfskritische situaties die zich voordoen, of zich kunnen voordoen door interne of externe verander(en)de omstandigheden. De beroepsproducten bij bedrijfskunde zijn bijvoorbeeld in toenemende complexiteit: een financieringsplan, een marketingplan of een ondernemingsplan. Voorbeelden uit het HR-vak zijn bijvoorbeeld: het een nieuw functiehuis, een functie-loongebouw en een veranderplan. De aanbevelingen om het bedrijfskundig probleem op te lossen, maken het fasewerkstuk een adviestraject. Het advies betreft te nemen acties, het beroepsproduct is meer statisch en kan daar een onderdeel van zijn. In voorkomende gevallen wordt een product ook daadwerkelijk ontwikkeld, geïmplementeerd of in de markt gezet.
Het onderzoek heeft daarbij een noodzakelijke, maar afgeleide rol. De onderzoeksconclusies nemen een plaats in het adviestraject in die vergelijkbaar is met de plaats van literatuur of bronnen: het verschaft informatie en daarmee argumenten om tot de oplossing van het probleem te komen, of zo je wilt, tot het advies zelve. De aanduiding toepassingsgericht onderzoek (Andriessen, 2014) lijkt daarmee een erg goed gekozen term: onderzoek dat informatie oplevert dat direct toegepast wordt in het oplossen van een bedrijfskundig probleem, in tegenstelling tot wetenschappelijk onderzoek dat kennis oplevert om theorievorming op weg te helpen.

De vaardigheid om een bedrijfskundig vraagstuk te kunnen analyseren en problematiseren, om vervolgens een oplossingsstrategie te ontwikkelen, is (ons inziens) een beroepsvaardigheid. Het toepassen van analyseschema’s als bijvoorbeeld een SWOT-analyse, een Balanced scorecard of een known unknown matrix, of bijvoorbeeld het opstellen van een financieringsplan, marketingplan of ondernemingsplan, zijn in de ogen van IBHS en SDO Hogeschool beroepsvaardigheden van een bedrijfskundige, en vallen binnen het algemeen bedrijfskundig curriculum. Deze beroepsproducten bestaan op hun beurt weer uit ondergeschikte beroepsproducten als de administratieve organisatie (loonadministratie, HR-administratie), die de data leveren om bijvoorbeeld een financiële analyse te maken. De relevantie van deze data moet onderbouwd worden en de noodzakelijke data moeten worden ‘aangewezen’. Hoewel deze vaardigheden buiten de leerlijn onderzoek vallen, zijn het vaardigheden zonder welke het zelfstandig uitvoeren van een werkstuk niet mogelijk is.